سینما روز _ يادش بخير سال‌هايي كه سرگرمي بزرگمان ديدن سريال‌هاي تلويزيون بود. بخصوص اوايل دهه 80 كه تازه ساخت سريال‌هاي 90 شبي مد شد. كمدي‌هاي مهران مديري مثل «پاورچين» و «نقطه‌چين» و بعد كمدي‌هايي چون «بدون شرح» و «زير آسمان شهر» با سماجت عجيبي وارد خانه‌هاي مردم شدند و ديدن سريال هر شبي براي خانواده‌ها تبديل به يك عادت شد.

تلويزيون كه ديد كمدي‌هاي 90 شبي با موفقيت روبه‌رو شده‌اند،‌ خودش را محدود به ژانر كمدي هم نكرد و ملودرام‌هاي 90 شبي را هم روي آنتن فرستاد. مشهورترين نمونه‌اش كه بيشتر مردم آن را به‌خاطر دارند، «نرگس» به كارگرداني سيروس مقدم بود. استقبال مردم از اين ملودرام سطحي حيرت‌انگيز بود و تاثيرش روي جامعه آنقدر زياد بود كه در كنار كارشناسان سينما و تلويزيون،‌كارشناسان اجتماعي را هم وارد بحث كرد.

به هر حال روند سريال‌سازي هر شبي تلويزيون ادامه يافت. زماني سريال‌هاي نازل‌تري پخش شد و گاهي هم كارهايي كه آبرومند بودند و حرفي براي گفتن داشتند، تا امروز كه سريال «مسير انحرافي» هر شب از صدا و سيما پخش مي‌شود و يك پسرفت غريب در كمدي‌هاي 90 شبي تلويزيون است. قسمت اول سريال البته كنجكاوي‌ها را براي ديدنش برمي‌انگيخت.

مي‌گفتند ماجراهاي سريال مشهور «لاست(گمشدگان)» را دستمايه قرار داده است. از آن طرف هرچند از همان قسمت اول معلوم بود با سريالي سر و كار داريم كه ساختار شلخته‌اي دارد، اما حداقل شوخي‌هاي قسمت اول، كارگرداني نه چندان خوب كار را قابل تحمل مي‌كرد. بگذريم كه حتي نحوه استفاده از شوخي‌ها هم شلخته و بدون حساب و كتاب بود. پاي «جدايي نادر از سيمين» و «ارتفاع پست» را وسط كشيد و حتي شوخي‌هاي تند اجتماعي و سياسي هم داشت. طبيعي است كه همه اينها مخاطب را جذب مي‌كند براي ديدن قسمت بعدي. اما از قسمت بعدي همين نكات مثبت كوچك هم ديگر وجود نداشت. شخصيت‌ها رها شدند و داستانك‌ها اصلا قابل پيگيري نيستند. ديالوگ‌ها بي‌مزه و رابطه بين شخصيت‌ها به شدت سطحي است.

برخي از كاراكترها اصلا دليل وجودي‌شان مشخص نيست. خط اصلي داستان كه مربوط به تصاحب جزيره و اجاره دادن كلبه‌هاست، بدون پايه و اساس است.

بعد تازه مي‌رسيم به بازي بازيگران كه طبيعتا معلوم است وقتي شخصيت‌پردازي‌ها آنقدر ضعيف و سست باشد، از بازيگران هم كاري برنمي‌آيد. همين‌جا مي‌شود به اين نكته اشاره كرد كه براي سازندگان «مسير انحرافي»، مسئله‌اي به نام انتخاب و كنار هم چيدن بازيگران اصلا اهميت نداشته است. شيمي و سبك بازي حتي دو نفر از بازيگران اين مجموعه به هم مربوط نيست كه باعث جذابيت كار شود و آن را ديدني كند. خلاصه‌ ماجرا اين مي‌شود كه واقعا از مسير منحرف شده‌ايم.

سرگرمي‌سازي يادمان رفته و مي‌خواهيم به ضرب و زور كنايه‌هاي مثلا تند محصول‌مان را تبديل به اثر هنري كنيم. به‌نظر مي‌رسد مسئولان تلويزيون به جاي پخش سريال‌هاي قديمي آخر شب، بايد خودشان بنشينند و آنها را تماشا كنند.

نظرات شما عزیزان:

تاريخ : سه شنبه 29 فروردين 1391برچسب:,